Լինում է, չի լինում մի մարդ է լինում և անուն չի ունենում։ Այդ մարդը այնքան էր մեղր ուտում, որ արդեն նա դառձավ մեղրից։ Եվ մի երեխա է հարցնում անունը Լինի․
—Դու ինչո՞ւ ես մեղրից։
—Ես մեղրից եմ որովհետև շատ եմ մեղր ուտում։
—Լավ, իսկ քո անունը ինչ է,-ասում էր Լինին։
—Իմ անունը մեղրից մարդ է։
—Լավ, իսկ դու որտե՞ղ ես ապրում։
—Ես ապրում եմ այս երկրում։
Լինին գնում էր տուն և պատմում իր մայրիկին, թե ինչ էր տեսել։
—Մայրիկ գիտես, որ ես, երբ գնում էի տատիկի տուն մի մարդու հանդիպեցի և նրա անունը ինքն էր մտածել Մեղրից մարդ։ Եվ նա ասաց, որ ես շատ եմ մեղր ուտում և դառնում եմ այսպես ։
—Իսկապես,-ասում էր մայրիկը։
—Այո, իսկապես։
—Դե լավ, մայրիկ ես գնում եմ քույրիկի տուն։
—Այո, բալիկս գնա։
Եվ գնում է քույրիկի տուն ու ճանապարհին էլի հանդիպում է մեղրից մարդուն։
—Դո՞ւ էլ մեղրից չես։
—Ոչ ես արդեն չեմ սիրում մեղր։
Եվ գնում է տուն ասում մայրիկին․
—Մայրիկ դո՞ւ գիտես, որ ես գնում էի քույրիկի տուն և էլի հանդիպեցի մեղրից մարդուն նա էլ մեղրից չեր որովհետև նա ել մեղր չեր ուտում։
Էլեն Բուդաղյանի ուսումնական բլոգ 